ὀρσολόπος

ὀρσολόπος
ὀρσολόπος
Grammatical information: adj.
Meaning: epither of Ares, who cuts the enemy to pieces (Anacr. 393 P).
Derivatives: ὀρσολοπεύω (hHerm. 308).
Origin: GR [a formation built with Greek elements]
Etymology: Schwyzer Glotta 12(1923) 21f, thus Lasso de Vega Emerita 23(1965)114f. ὁ λέπων τὸν ὄρρον τοῦ φεύγοντος πολεμίου\/

Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό). . 2010.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • ορσόλοπος — ὀρσόλοπος, ον (Α) (ως προσωνυμία τού Αρεως) αυτός που ορμά στη μάχη, ορμητικός, πολεμικός, θυελλώδης. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὄρρος* ( ρσ ) «οπίσθια, γλουτοί» + λέπω «γδέρνω» με τη σημ. ότι ὀρσόλοπος είναι «αυτός που λέπει τον ὄρρον τού πολεμίου»] …   Dictionary of Greek

  • ὀρσόλοπος — eager for the fray masc/fem nom sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ορσολοπεύω — ὀρσολοπεύω ή ὀρσολοπῶ, έω (Α) [ορσόλοπος] προκαλώ την οργή κάποιου, ταράζω, διεγείρω ερεθίζω κάποιον …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”